We timmeren al heel wat jaren aan de weg, maar wie zijn de mensen die het bedrijf maken. Wat drijft ze en waar gaat hun hart sneller van kloppen? Meet Centix.
Even voorstellen... Patrick van Oostrum
Hij is geboren en getogen in Montfoort. Patrick van Oostrum is ook Centix’er van het eerste uur. Al 26 jaar werkt hij bij Centix (het voormalige Staro). Het bevalt hem goed. Hij kwam binnen als stagiaire met een afstudeerproject, waarbij hij software ontwikkelde die geschikt is voor materieelbeheer in de bouw. Het werd mede de basis voor het huidige Centix, slimme software voor registratie en beheer van materieel, gereedschap en installaties.
Bij Centix wordt door ruim 20 mensen hard aan de weg getimmerd. Het bedrijf blijft groeien en slaat ook internationaal de vleugels uit. Het is wat Patrick zo aanspreekt aan zijn werk: “Het staat niet stil. Er gebeurt altijd wat. Het is dynamisch en we groeien, dat vind ik leuk. Het is ook innovatief. We zijn toch altijd bezig met verbeteringen: hoe we het nog gebruiksvriendelijker, nog overzichtelijker kunnen maken voor onze klanten. Aan code knutselen en procedures opstellen hiervoor, is iets waar ik graag mee bezig ben.”
Wat is er veranderd bij Centix
Van materieelbeheer in de bouw, is Centix steeds breder geworden. “We zijn de beheerskant op gegaan. In al die tijd is het veel professioneler geworden, met teamafdelingen, stand ups, scrums enzovoorts. Van Centix 3 zijn we naar Centix 4 gegaan. Dat heeft de hele software op z’n kop gezet. We zijn teruggegaan naar de tekentafel en zijn helemaal opnieuw begonnen. Alles hebben we opnieuw gebouwd. In het prille begin, werd Centix opgebouwd vanuit Microsoft Access, later vanuit Visual Basic. Als we daarin gelijktijdig werkten, werd er nog wel eens code van elkaar overgeschreven. Nu zal dat nooit meer voorkomen. Vorige versies blijven gewoon staan, en kunnen altijd terug gehaald worden, als dat nodig is.”
Waar ben je trots op?
Toen hij hier startte met zijn afstudeerproject, had hij niet verwacht dat hij hier zo lang zou blijven hangen. Hij is natuurlijk trots dat in zekere zin zijn afstudeerproject als basis is gebruikt voor Centix. | “Dat was een stukje software voor materieelbeheer, wat er in de basis nog steeds in zit.” Patrick is verder bescheiden over zijn rol. “Ik doe gewoon graag mijn ding en zorg dat de code beter wordt.” Hij is wel erg trots op het team. “Als je kijkt naar de klanten die we hebben, en hoe we met een relatief klein team toch voor elkaar krijgen software te maken die aansluit bij hun wensen. We boksen het toch maar mooi voor elkaar. Van verkoop tot consultancy, development en support. Het is toch knap dat we met zo’n team circa 300 klanten (300 gebruikersomgevingen) bedienen. Ook als je kijkt naar wat voor bedrijven het zijn. Het zijn vaak bedrijven die afdelingen hebben die groter zijn dan ons eigen bedrijf.”
Wat is leuk aan Montfoort?
In Montfoort heeft hij zijn roots, zijn leven. Dat hij dan ook zijn werk heeft in zijn woonplaats vindt hij ideaal, want in principe kan hij elk dag op de fiets naar zijn werk. “Hier heb ik op voetbal gezeten, ben ik bij de carnaval betrokken geweest. Al mijn vrienden wonen hier. Ook m’n vriendin, met wie ik inmiddels al 27 jaar samenwoon, komt hier vandaan.” Samen hebben ze twee kinderen (van 14 en 17). Patrick voetbalt nog steeds. “Geen wedstrijden meer hoor”, zegt hij met een knipoog. “Alleen maar trainingen. Eigenlijk hou ik van heel veel sporten, maar vooral om zelf te doen. Ik ga ook graag op wintersport, maar door de carnaval komt dat er niet altijd van.”
"Niet lullen, maar poetsen en gewoon je ding doen.”
Wat staat er op je bucketlist?
Patrick houdt van reizen. Hij vertelt hoe hij nog niet zo lang geleden een verre reis maakte naar Sri Lanka. “Dat was toen mijn ouders 50 jaar getrouwd waren. We wilden heel graag met de hele familie naar Sri Lanka, en zochten daarin een combinatie van rust en natuur. Een plek waar we met drie verschillende gezinnen ons ei kwijt konden. Die reis heeft me zoveel eyeopeners opgeleverd. Onder andere dat je toch wel ziet hoe goed wij het hier hebben. Daar ben ik dankbaar voor. Al met al heb ik weinig te wensen over. Misschien ooit nog mijn motorrijbewijs. Ik heb altijd gezegd dat ik dat ooit eens zou gaan halen. Ik weet niet of dat nog kan. Ik denk dat mijn wederhelft het daar niet zo mee eens zou zijn. Verder nog eens een keer een mooie reis? Voorlopig geniet ik van vakanties met de kinderen, nu ze nog meegaan. Ik ben een gelukkig en tevreden mens met een no nonsens mentaliteit: Niet lullen, maar poetsen en gewoon je ding doen.”
* Acquisitie naar aanleiding van dit medewerker interview wordt niet op prijs gesteld